Wieczność w człowieku

Nawiązując do ustaleń essenceizmu, przypominam, że człowiek jest jednością osoby fizycznej i osoby duchowej. Za życia fizycznego na Ziemi te dwie osoby człowieka są tak zespolone, że nie jesteśmy tego jasno zidentyfikować. Dopiero analiza osobowości człowieka jako istoty wywodzącej się z Osobowości Bytu Pierwoistnego wykazała tę dwoistość. Każdy widzi, że osoba fizyczna ma ograniczony czas życia, podczas gdy wyczuwa się, że osoba duchowa powinna być wieczna. Oznacza to  istnienie wieczności w człowieku właściwe w postaci jego osoby duchowej pochodzącej bezpośrednio od swego Stwórcy. I to jest właśnie najistotniejszy temat moich przemyśleń.

W tym opracowaniu wiele miejsca poświęcam na potwierdzenie faktu, że jesteśmy wieczni. Wygląda na to, że człowiek jest istotą, która zaczyna życie na Ziemi i trwa potem na wieczność, najpierw w świecie fizycznym, a potem w świecie duchowym. Jest w nas wieczność i to nas w zasadniczy sposób odróżnia od zwierząt. Właśnie to wszystko chcę opisywać w moim tekście. Nie chodzi mi oczywiście o jakiś dowód naukowy na istnienie osoby duchowej jako wiecznej istoty ludzkiej czy o dowód na istnienie Boga, ale o logiczny ciąg myślowy, który pomoże człowiekowi samemu dojść do prawdy o nim samym i o istnieniu Boga.

Fakt wiecznego życia pociąga natychmiast kolejne pytanie, gdzie właściwie będziemy wiecznie żyli? Każdy wie, że nie tu, w naszej fizycznej rzeczywistości. Musi zatem być jakieś miejsce do życia duchowego na wieczność. Ale jak zrozumieć istnienie tego wiecznego miejsca naszego życia, które nazywa się światem duchowym? To pytanie kieruje nasze zainteresowanie w strefę wiary w coś, co nie widać i co trudno jest udowodnić. Tak jest też z pytaniem o istnienie Boga i o naszą pozycję wobec Niego. Jak na to znaleźć prawdziwą odpowiedź?

Nie mam zamiaru nikogo przekonywać „na siłę”, że istnieje Bóg, świat duchowy, czy nieśmiertelny byt w człowieku. Nie mogę tego robić na tej samej zasadzie, jak nie mógłbym przekonywać kogoś, że istnieje nieskończony wszechświat, niepodzielne cząsteczki elementarne, czy możliwość przekroczenia prędkości światła. Wiedza o tym wszystkim wnika stopniowo do ludzkiej świadomości rozszerzając ciągle zakres naszego poznania.

Ponieważ logicznym następstwem uświadomienia sobie problemu tkwiącej w nas osobowości duchowej jest pojawienie się pytania o istnienie świata duchowego, to trzeba ten temat drążyć. Czy on w ogóle istnieje? Czy jest to „przestrzeń”, w której ma odbywać się nasze dalsze, wieczne życie po zakończeniu życia fizycznego? Następne tematy tego opracowania będą próbowały odpowiedzieć na te pytania.

Jeżeli jakiś człowiek nie wie, że jest wieczny i nie uwzględnia tego w swoim życiu, to właściwie niewiele się różni od zwierzęcia. Taki człowiek ma przed sobą kilkadziesiąt lat życia, w których będzie zdobywał pożywienie, budował sobie siedlisko i rozmnażał się – dokładnie jak to robi większość zwierząt. W przypadku, gdy bierzemy przykład ze zwierząt zabijając się nawzajem, czy też zbierając się w watahy w formie gangów, nie wychodzi nam to na zdrowie.

W zasadzie wszystkie ważniejsze aspekty działalności cywilizacyjnej człowieka tworzone są z myślą o przyszłości, aby były zapamiętane na wieki. Napisanie książki, dokonanie odkrycia naukowego czy zdobycie Mont Everestu ma właśnie taki charakter.

Dlatego pierwszym i najważniejszym krokiem w rozwoju człowieka jest zrozumienie, że każdy z nas jest istotą wieczną i że na pewno nie jest zwierzęciem. Dopiero po zrozumieniu tego faktu możemy zacząć zadawać sobie następne pytania o świat duchowy i oto, czy Bóg istnieje i kim On właściwie jest. Właśnie to opracowanie temu służy.

Kolejne 6 tematów próbuje odpowiedzieć na pytanie, kim jest Bóg:

1. Byt Pierwoistny

 

2. Bóg jako Centrum Wszechświata

 

3. Osobowość Boga

 

4. Bóg jako Stwórca

 

5. Bóg a nauka

 

6. Bóg jako Ojciec Niebieski

 

7. Bóg jako Źródło Wszechrzeczy

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Strona internetowa - ISTOTA -”Dotyk wieczności”