Rozdział 30

Wieczność od Stwórcy dla człowieka

Teoria wiecznego istnienia wykazuje, że nadszedł już czas, aby lepiej zrozumieć wieczność. Łączy się to oczywiście ze zrozumieniem źródła wieczności, czyli istnieniem Bytu Pierwoistnego. Pojęcie wieczności jest prawie tożsame z pojęciem nieskończoności, choć nieskończoność jest związana z brakiem ograniczenia przestrzeni, zaś wieczność z nieograniczeniem czasu. Przykładem łączącym te pojęcia jest nasza wieczność w nieskończoności stanu poza czasem i przestrzenią.

Koncepcja człowieka głoszona przez teorię wiecznego istnienia oparta jest o wieczną więź ze Stwórcą, który przez Swoje ojcostwo przekazał nam Swoje przymioty. Człowiek, otrzymując przy narodzeniu osobę duchową od Stwórcy, staje się sam wieczną istotą. Nasze życie od tego momentu będzie trwało w nieskończoność, chociaż pierwsze kilkadziesiąt lat spędzamy w rzeczywistości ziemskiej. W koncepcji Bytu Pierwoistnego fizyczne życie człowieka powinno nam służyć jako płaszczyzna do doskonałości. Osiągnięcie tego stanu jest jakby niezbędną przepustką do wiecznego życia w towarzystwie doskonałego Stwórcy.

Wieczność, doskonałość i absolutność są według teorii wiecznego istnienia głównymi cechami Stwórcy. Ponieważ jest On jedynym Źródłowym Bytem, to Jego przymioty są najdoskonalszym wzorcem wieczności, doskonałości i absolutności. Oczywiście dotyczy to także innych Jego cech, gdyż są one powiązane z tymi głównymi. Wieczność Bytu Pierwoistnego wynika bezpośrednio ze stanu Jego Osobowości. Jest ona rozciągnięta od nieskończoności do nieskończoności. Z tej definicji wynika, że nie może istnieć coś jeszcze bardziej odwiecznego niż Jego nieskończoność. Ogólnie nieskończoność uznają nie tylko naukowcy, ale funkcjonuje ona również w ludzkiej świadomości.

Warto zdać sobie sprawę z tego, że pojęcie Boga, bez względu na teorie religijne próbujące go różnie określić, jest jedyną absolutną ostoją wieczności w dziejach ludzkości. Nie tylko wierzący w Niego, ale niewierzący w żadnych bogów prezentowanych przez religie, muszą przyznać, że Bóg jest ponadczasową wartością dającą jakby stabilny punkt początkowy dla naszej cywilizacji. Prawie każdy człowiek przyznaje, że jeśli istnieje Bóg, to powinien On być doskonały, absolutny i oczywiście wieczny. Właśnie te Jego cechy są nam potrzebne wobec przemian we wszechświecie, gdyż tylko one są absolutnie stabilne. Stwórca musi być wieczny, gdyż to wyznacza maksymalną granicę naszej wyobraźni. Po prostu potrzebujemy takiej wartości w świecie, w którym większość rzeczy jest niedoskonała i przemijająca. Psychice człowieka jest potrzebna wartość absolutna, chociaż może być ona nieosiągalna i bardzo tajemnicza. Wieczny, doskonały i absolutny Bóg jest nam niezbędny. I Byt Pierwoistny taki jest w rzeczywistości. Niepotrzebnie większość religii tworzy inny Jego obraz na swoje doraźne cele.

Reasumując, teoria wiecznego istnienia wykazuje, że opisane powyżej cechy Bytu Pierwoistnego są tymi, które należy brać pod uwagę, chcąc zrozumieć naszą własną wieczność. Wszystkie inne właśnie z nich wynikają. Warto też zrozumieć, że poza tymi cechami Byt Pierwoistny jest też absolutnie dobry, co wynika już z Jego przymiotów stanowiących Jego Osobowość. Tu skupiłem się tylko na Jego wieczności.

 

 

 

 

 

 Wizja wieczności  “ISTOTA”